Geçmişime bakıyor, böyle olduğum zamanları hatırlıyorum. Kapıyı zorlayanlardandım ben de. Bana illa bu kapı açılsın diyenlerden. Sonra bıraktım zorlamaları. Olan oluyordu nasılsa. Farkettim ki, bazen birkaç kapı sonra o kapı açılıyor; zamanı gelince açılıyor; sen hazırsan açılıyor… Bazen kapı açık sen göremiyorsundur, bazen de o kapıya tuhaf yerlerden içeri girmeyeRead More →
Çocukken günlük tutardım, ancak çok ayrıntılı şeyleri yazmazdım. Bizim jenerasyonun bir çoğu günlük tutma işini yapmıştır. Bir de bizim çocukluğumuzda arkadaşlarımıza yazdırmak için hatıra defteri edinmek gibi bir geleneğimiz vardı. Binbir zorlukla sevdiğim arkadaşlarımın yazması için dışı pembe minik çiçeklerle bezeli, suni derili, kilitli bir hatıra defteri alabilmiştim. Çok mutlu
Bu gerçek yaşanmış bir hikaye. Bir arkadaşım vardı. O zaman Mersin’ de yaşıyorum. 20′ li yaşlardayız hepimiz. İki kız kardeşle de arkadaşım. Benim yaşım 24, arkadaşım 23, kardeşi de 22 yaşında. Hepimiz evliyiz… Kardeşi yeni evli, bir yıl bile dolmamış! Evlilik detayı önemli. Çünkü onlarla samimi olduktan sonra ablasından
Sen doğum yaparken hastaneden atılsan ne hissedersin? Yavruların daha senin emzirmene muhtaçken, sadece senin sütünle beslenebilecekken, daha gözleri açılmamışken hastanedeki hiç tanımadığın acımasız insanların elinde kalsamesela; sağa sola dağıtılsa; kaybolsa… Ne hissedersin? Kaldı ki onlar kendilerine bakamaz. İnsanoğlu bile yeni doğmuş bir kediye bakamaz, yaşatamaz. Annesi olmadan yaşayamaz o varlıklar. Ne var biraz anlayış göstersen? Ne var paylaşmayı öğrensen? Ne var bu dünyanın sadece sana ait olmadığını öğrensen?
1998 yılından beri insan doğasını anlamaya ve bu konuyla her ilgili her şeyi öğrenmeye merak saldım. Çok küçük yaşlarımdan beri sürekli ev değiştirip neredeyse her teyzemin yanında bir yıl geçirmemin bunda hiç kuşkusuz önemli bir payı var. O yüzden sanırım insana dair her şey benim için hep ilgi çekici oldu,
