2000 yılında yayın hayatına başlayan 3.Göz dergisinin YENİ sayısı çıktı. Azim, kararlılık ve aboneleri sayesinde yirmi yılı geride bırakan 3.Göz bu kez SAYGI’yı ele aldı ve toplumca yokluğunu hissettiğimiz bu erdemin yaşamlarımızdaki izdüşümünü her yönüyle inceledi. Her biri çok değerli ve alanında yetkin yazarlarımız ve destekçilerimiz bu kez SAYGIRead More →
Sabah gözümüzü açtığımız andan itibaren onlarca seçim yaparız gün içinde, bazısını bilinçli, bazısını refleks olarak, bazısını ise bilinçli sanıp gerisinde onlarca farklı neden ve ihtiyaç ile. Gün biter iyi kötü bir sürü duygudan geçmişizdir, bazısı çok hızlı bazısında daha fazla takılarak ve yaptığımız tüm seçimlerin iç içe geçtiğini ve herRead More →
“Kendimi seviyor ve onaylıyorum.” Ne çok duyar olduk bu ve benzeri olumlama cümlelerini. Ardına mucize beklentilerimizi ekledik, sırtına da ben bunu hak ediyorum ağırlığını.… Peki ne oldu? Sevdik mi gerçekten kendimizi? Ya da onaylayabildik mi en utanç verici bulduğumuz yönlerimizi ya da bize ait olduğunu bile kabul etmediğimiz,edemediğimiz yönlerimizi? “BenRead More →
Yazı: Müge Çevik Para, hayatla ilişki kurduğumuz en temel, en somut kaynaklardan biridir. Parayla olan ilişkimiz, önce kazanırken sonra da harcarken hayatla ilişkimizi belirler. Çünkü “para”yı her nasıl yönetiyorsak kilomuzu, ilişkilerimizi, sağlığımızı, kariyerimizi, gelişimimizi de aynen öyle yönetiriz. Hayatı ya tüketmek ya da üretmek üzerine kurgularız. Parayı nasıl görürsekRead More →
Çocukken günlük tutardım, ancak çok ayrıntılı şeyleri yazmazdım. Bizim jenerasyonun bir çoğu günlük tutma işini yapmıştır. Bir de bizim çocukluğumuzda arkadaşlarımıza yazdırmak için hatıra defteri edinmek gibi bir geleneğimiz vardı. Binbir zorlukla sevdiğim arkadaşlarımın yazması için dışı pembe minik çiçeklerle bezeli, suni derili, kilitli bir hatıra defteri alabilmiştim. Çok mutlu
Bu gerçek yaşanmış bir hikaye. Bir arkadaşım vardı. O zaman Mersin’ de yaşıyorum. 20′ li yaşlardayız hepimiz. İki kız kardeşle de arkadaşım. Benim yaşım 24, arkadaşım 23, kardeşi de 22 yaşında. Hepimiz evliyiz… Kardeşi yeni evli, bir yıl bile dolmamış! Evlilik detayı önemli. Çünkü onlarla samimi olduktan sonra ablasından
Sen doğum yaparken hastaneden atılsan ne hissedersin? Yavruların daha senin emzirmene muhtaçken, sadece senin sütünle beslenebilecekken, daha gözleri açılmamışken hastanedeki hiç tanımadığın acımasız insanların elinde kalsamesela; sağa sola dağıtılsa; kaybolsa… Ne hissedersin? Kaldı ki onlar kendilerine bakamaz. İnsanoğlu bile yeni doğmuş bir kediye bakamaz, yaşatamaz. Annesi olmadan yaşayamaz o varlıklar. Ne var biraz anlayış göstersen? Ne var paylaşmayı öğrensen? Ne var bu dünyanın sadece sana ait olmadığını öğrensen?
1998 yılından beri insan doğasını anlamaya ve bu konuyla her ilgili her şeyi öğrenmeye merak saldım. Çok küçük yaşlarımdan beri sürekli ev değiştirip neredeyse her teyzemin yanında bir yıl geçirmemin bunda hiç kuşkusuz önemli bir payı var. O yüzden sanırım insana dair her şey benim için hep ilgi çekici oldu,
