“Kendimi seviyor ve onaylıyorum.” Gerçekten mi?

“Kendimi seviyor ve onaylıyorum.” Ne çok duyar olduk bu ve benzeri olumlama cümlelerini. Ardına mucize beklentilerimizi ekledik, sırtına da ben bunu hak ediyorum ağırlığını.… Peki ne oldu? Sevdik mi gerçekten kendimizi? Ya da onaylayabildik mi en utanç verici bulduğumuz yönlerimizi ya da bize ait olduğunu bile kabul etmediğimiz,edemediğimiz yönlerimizi?

“Ben bu cümle ile hayatını değiştiren kimseyi tanımıyorum” diyor yazarımız Müge Çevik. “ En azından sadece bu olumlamayı kullandığı için kendini daha çok seven ve onaylayan kimseyi… tanımadığından bahsediyor. “Peki,  ne olunca insan kendini sevmiş ve onaylamış oluyor? Nedir bunun kriteri? Ne oluyor da biri için kendini seviyor diyebiliyoruz?” diyerek şu sorulara cevap arıyor:

“Peki “kendim” kimim ki bunu sevip sevmediğimi anlayayım?

“Peki bu kadar katmanlı ve çok parçalı bir şeyi bilmek, tanımak kolay mı ki, onaylamak ve hatta sevmek kolay olsun?

Yazının devamına linkten tıklayarak ilgili sayfadan ulaşabilirsiniz.