Sabah gözümüzü açtığımız andan itibaren onlarca seçim yaparız gün içinde, bazısını bilinçli, bazısını refleks olarak, bazısını ise bilinçli sanıp gerisinde onlarca farklı neden ve ihtiyaç ile. Gün biter iyi kötü bir sürü duygudan geçmişizdir, bazısı çok hızlı bazısında daha fazla takılarak ve yaptığımız tüm seçimlerin iç içe geçtiğini ve herRead More →
Dışta aranan mutluluklar ne deni göreceli ve farklıysa, içte bulunan mutluluklar o denli benzer ve nettir. Dıştan yansıyan mutluluklar ne kadar geçici ve sebep olsa bile, özde bulunanlar o denli gerçek, nedensiz ve kalıcıdır! ? Anne babasından biri olmayan ya da ikisi de olmayan bir çocuk için en büyükRead More →
“Ben senim ve ben senin içinde gerçekleşiyorum… Beni dışında görüyorsun, çünkü senin içindeyim. Böceklerden galaksilere dek, gördüğün ve dokunduğun her şey senin içindedir, yoksa onları ne görebilir, ne de onlara dokunabilirdin.” (*) İlk sevgiyi annemle babamı görünce anladım. Birbirlerini sevdiler ki, ben dünyaya gelmişim. Sonra uzun yıllar geçti. Büyüdüm, beş yaşıma geldim. Amcamın, halamınRead More →
Böyle bir sanat mı var? Çok kimseyi yaşama sanatının varlığına inandırmak, bir hayli güç olacak. Nedir bu yaşama sanatı? Nasıl tanımını yapabiliriz bu sanatın? Yaşamın her anının tadını çıkararak doya doya, dolu dolu yaşamak diyecek olsam; ya da Nazım’ın dizelerinde dile getirdiği gibi, “Anlayarak bir usta kitap gibi, Bir sevdaRead More →
Çocukken günlük tutardım, ancak çok ayrıntılı şeyleri yazmazdım. Bizim jenerasyonun bir çoğu günlük tutma işini yapmıştır. Bir de bizim çocukluğumuzda arkadaşlarımıza yazdırmak için hatıra defteri edinmek gibi bir geleneğimiz vardı. Binbir zorlukla sevdiğim arkadaşlarımın yazması için dışı pembe minik çiçeklerle bezeli, suni derili, kilitli bir hatıra defteri alabilmiştim. Çok mutlu
Bu gerçek yaşanmış bir hikaye. Bir arkadaşım vardı. O zaman Mersin’ de yaşıyorum. 20′ li yaşlardayız hepimiz. İki kız kardeşle de arkadaşım. Benim yaşım 24, arkadaşım 23, kardeşi de 22 yaşında. Hepimiz evliyiz… Kardeşi yeni evli, bir yıl bile dolmamış! Evlilik detayı önemli. Çünkü onlarla samimi olduktan sonra ablasından
Sen doğum yaparken hastaneden atılsan ne hissedersin? Yavruların daha senin emzirmene muhtaçken, sadece senin sütünle beslenebilecekken, daha gözleri açılmamışken hastanedeki hiç tanımadığın acımasız insanların elinde kalsamesela; sağa sola dağıtılsa; kaybolsa… Ne hissedersin? Kaldı ki onlar kendilerine bakamaz. İnsanoğlu bile yeni doğmuş bir kediye bakamaz, yaşatamaz. Annesi olmadan yaşayamaz o varlıklar. Ne var biraz anlayış göstersen? Ne var paylaşmayı öğrensen? Ne var bu dünyanın sadece sana ait olmadığını öğrensen?
1998 yılından beri insan doğasını anlamaya ve bu konuyla her ilgili her şeyi öğrenmeye merak saldım. Çok küçük yaşlarımdan beri sürekli ev değiştirip neredeyse her teyzemin yanında bir yıl geçirmemin bunda hiç kuşkusuz önemli bir payı var. O yüzden sanırım insana dair her şey benim için hep ilgi çekici oldu,
